Nurettin Eşfak da kim?
Ne mektubu, ne şiiri?..
Hani bir şarkımız vardı ya, “Bana bir masal anlat baba” sözlerinin yer aldığı.
Masallar ve yalanlar ülkesine döndürülen Türkiye’de, bu Pazar sizlere masal gibi görünen bir geçmişimize ilişkin bir “gerçeği” anlatmak istiyorum.
***
Nurettin Eşfak’tan dinliyoruz:
Kardeşim,
sana bu mektubu Ankara’da Kuyulu kahvede yazıyorum.
Hep aynı Anadolu havalarını çalıyor gramofon kocaman bir boru çiçeğine benzeyen ağzıyla,
Dışarda yağmur...
Mektepten istifa ettim.
Cepheye gidiyorum ihtiyat zabitliğiyle.
Çocuklarımıza Türkçe okutmak,
öğretmek, sevdirmek onlara dünyanın en diri, en taze dillerinden birini,
kendi dillerini,
güzel şey,
büyük şey.
Fakat bu dilin insanları için çakmak çalmak cephede
daha büyük
daha güzel.
Biliyorum :
iş bölümünden bahsedeceksin.
Fakat, Ankara’da çocuklara ders vermek,
bozkırda ateş hattına girmek
haksız ve hazin
bir iş bölümü.
Öyle günlerde yaşıyoruz ki
ben bir iş yapabildim diyebilmek için :
hep alnının ortasında duyacaksın ölümü.
Bak, tam sana bunları yazarken
asker geçiyor sokaktan ;
yağmurda harap postallarının meşinini ıslatarak
Meclis’in önüne doğru iniyorlar,
İstasyona gidecekler.
Ve türkü söylerken, her nedense her zaman yaptığı gibi,
sesini incelterek marş okuyor genç Türk köylüsü :
Ankara’nın taşına bak,
gözlerimin yaşına bak...
Yüzleri mühim, dalgın ve yorgun.
Tıraşları uzamış biraz.
Elleri büyük ve esmer.
Elâ gözlüler, kara gözlüler, mavi gözlüler.
Yine birdenbire Yunus Emre geldi aklıma.
Başka türlü anlıyorum ben Yunus’u :
Bence onda bütün bir devir dile gelmiş Türk köylüsü :
öte dünyaya dair değil,
bu dünyaya dair kaygılarıyla...
Bir şiir yazdım,
garip bir şiir,
Türk Köylüsü diye.
Bir tuhaf mı oluyor böyle günlerde şiir yazmak?
Her ne hâl ise, hoşça kal, gözlerinden öperim.
Kardeşin
Nurettin Eşfak
***
Nurettin Eşfak, Kuvayi Milliye’de bir zabit,
Nurettin Eşfak’ın Mektubu, Nazım Hikmet’in Kuvayi Milliye Destanı’ndaki şiirlerden biri.
İyi pazarlar.
|
NURETTİN EŞFAK'IN BİR MEKTUBU
Arkadasima
Gonder 
Yazdir
Düşünce / Yorum
